Dikkat eksikliği tanısı bulunan çocukların ailelerinde bakım verme sorumluluklarının artmasından dolayı ebeveynlik doyumu, seçim yapabilme fırsatı, güven duygusu, yaşam kalitesi azalırken; ebeveynlik stresi, bakım veren olmaya bağlı gerginlik, boşanma oranı artmaktadır. Uzun vadede aileye olumsuz etkide bulunan dikkat eksikliğinin bulunduğu çocuklardaki negativistik yapı ve beraberindeki fazla istekte bulunma yönelimi anneleri daha az ödüllendirici, daha çok emreden, daha çok fiziksel yardımda bulunan bir tavır içerisine sokar ve bi durum da anneyi hoşnutsuz kılar. Bunların yanında annelerde anksiyete, depresyon gibi psikiyatrik sorunlar da görülmektedir.
Annedeki sinirlilik ve karşı gelme hali anne-çocuk ilişkisine olumsuz etkide bulunmaktadır. Araştırmalar annelerin öfke düzeylerinin dikkat eksikliği tanılı çocuklarıyla birlikte olduklarında arttığını göstermiştir ve bu artan öfke düzeyinin çocuğun sorunlu olarak nitelendirilen davranışının devam etmesine ya da artmasına sebep olacağı da vurgulanmıştır.