Ülkemizde gerek üstün çocuklarla gerekse ”iki kere farklı” diye tabir edilen, hem üstün hem de DEHB’li çocuklarla ilgili araştırmaların sınırlı olması, çocuklar tanı alırken bazı sıkıntılara yol açabilmektedir. Üstün yetenek ve zekaya sahip çocuklar DEHB ile karıştırılabilmekte, hem üstün yetenek ve zekaya sahip olup hem de DEHB’ye sahip olan çocuklar ise ayrı bir kafa karışıklığına neden olabilmektedir. DEHB’li normal çocuklar ile DEHB’li üstün çocuklara biraz yakından bakacak olursak, akademik özellikler ve sosyo-duygusal özellikler açısından farklılaştıkları görülür. DEHB’li üstün çocuklar, DEHB’li normal akranlarına göre akademik olarak daha başarılıdırlar. DEHB’nin getirdiği bazı dezavantajların üstesinden daha iyi gelebilirler. Bu iki grup arasındaki akademik farklılıklardan bir diğeri de, DEHB’li normal çocuklar görevlerini bağımsız olarak tamamlamakta zorlanırken, DEHB’li üstün çocukların ilgilerini çeken bir görevi bırakıp başka bir göreve odaklanmakta zorluk yaşamalarıdır. Sosyo-duygusal özelliklere baktığımızda ise her iki grubun toplumsal uyum sürecinde zorluk yaşadığı bilinse de, DEHB’li normal çocukların DEHB’li üstün akranları kadar şiddetli problemler yaşamadıkları görülmüştür. DEHB’li normal çocuklar arkadaşlık kurmaktan ziyade, bu ilişkiyi sürdürmekte zorluk yaşarken, iki kere farklı
çocuklar arkadaşlık kurmakta da zorlanmakta ve genelde yalnız kalmaktadırlar. İki grup arasındaki diğer bir fark ise, DEHB’li normal çocukların dikkatsiz, dağınık ve problemli davranışları sürekli olarak gözlenebilirken, DEHB’li üstün çocuklarda bu tarz davranışlar genellikle çocuklar sıkıldığında veya sırasını beklerken gözlenmektedir.
Kaplan Sayı A. (2018). Üstün zekalı çocuklar ve dikkat eksikliği/hiperaktivite bozukluğu ilişkisi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 14(1), 54-68.